Precies een jaar geleden overleed een van mijn muzikale helden: Prince. Ik had hem al een tijdje geleden losgelaten, in die zin dat ik niet meer goed bijhield wanneer nieuw werk uitkwam (terwijl ik vroeger echt alle platenbeurzen afstruinde op zoek naar die ene Japanse release van een cd-single).
Inhoudelijk gezien heeft Prince op deze weblog niet eens zo veel te zoeken. Ik bracht mijn Amerikaanse studiejaar door op een steenworp afstand van zijn Paisley Park Studios in Minnesota en bedacht daar dat ik ooit wel ‘iets met onderwijs’ wilde doen, maar een inhoudelijke link met Prince of zijn werk was er nauwelijks.
Op twee teksten na. De eerste is een artikel over de veranderende rol van de journalistiek van Jay Rosen. Rosen benoemt het feit dat journalisten moeten wennen aan het feit dat het publiek niet meer is wat het was geweest: nieuwsconsumenten (burgers!) ontvangen niet meer passief de informatie die journalisten hen voorschotelen, maar vinden daar wat van en stellen daar eigen informatie en kennis tegenover. Rosen (2006) had het over The People Formerly Known As Audience en had zich daarbij laten inspireren door Prince, die zichzelf enkele jaren daarvoor The Artist Formerly Known As Prince was gaan noemen als protest tegen zijn platenmaatschappij. Zie ook mijn blogpost Van zender naar ontvanger.
De tweede link betreft een tekst uit van mijn favoriete nummers, na. In It’s Gonna Be A Beautiful Night laat Prince namelijk een rap opvoeren door drummer Sheila E. De tekst die zij citeert is het gedicht ‘A Table and a Chair’ van Edward Lear (1812-1888), een Britse dichter die zich had toegelegd op ‘nonsensical poetry’.
Het gedicht gaat over een tafel en een stoel die samen aan de wandel gaan. Daarin klinkt het verhaal van De Dingen De Baas van Belcampo door, de inspiratiebron van deze weblog. Of Belcampo Lears gedicht kende weet ik niet, maar het zou me niet verbazen. Ik had het zelf in ieder geval niet gekend zonder het nummer It’s Gonna Be A Beautiful Night. Dus met dank aan Prince en een dikke knipoog naar Belcampo:
THE TABLE AND THE CHAIR *)
I
Said the Table to the Chair,
‘You can hardly be aware,
‘How I suffer from the heat,
‘And from chilblains on my feet!
‘If we took a little walk,
‘We might have a little talk!
‘Pray let us take the air!’
Said the Table to the Chair.
II
Said the Chair unto the Table,
‘Now you know we are not able!
‘How foolishly you talk,
‘When you know we cannot walk!’
Said the Table, with a sigh,
‘It can do no harm to try,
‘I’ve as many legs as you,
‘Why can’t we walk on two?’
III
So they both went slowly down,
And walked about the town
With a cheerful bumpy sound,
As they toddled round and round.
And everybody cried,
As they hastened to their side,
‘See! the Table and the Chair
‘Have come out to take the air!’
IV
But in going down an alley,
To a castle in a valley,
They completely lost their way,
And wandered all the day,
Till, to see them safely back,
They paid a Ducky-quack,
And a Beetle, and a Mouse,
Who took them to their house.
V
Then they whispered to each other,
‘O delightful little brother!
‘What a lovely walk we’ve taken!
‘Let us dine on Beans and Bacon!’
So the Ducky, and the leetle
Browny-Mousy and the Beetle
Dined, and danced upon their heads
Till they toddled to their beds.
*) Bron: Poetry Foundation, Chicago
Luister ook naar Sheila E’s rap in It’s Gonna Be A Beautiful Night (rond 2’57”). Dit is een YouTube upload van een fragment uit de live concertregistratie Sign’O’the Times uit 1987.